Federico Fellini Biyografisi
İtalyan sinemasının ünlü senaristlerinden ve yönetmenlerinden olan Federico Fellini, hayatı boyunca 27 film yönetmiş, 7 kere Oscar‘a aday olmasına karşın sadece 3 kere ödülü almıştır. Oscar Ödülü’nün yanısıra Cannes, Moskova, Venedik Film Festivalleri‘nde birçok ödül kazanmıştır.
Federico Fellini, 20 Ocak 1920‘de daha sonra filmlerinde sıkça kullanacağı Rimini‘de doğdu. Çocukluğu ve gençliğinin büyük bir bölümü burada geçti. 2. Dünya Savaşı‘ndan önce sessiz bir sahil kasabası olan Rimini, savaşın ardından bombardımanların ağır yıkımı altında kalmış ve harap bir duruma gelmişti. Savaştan sonra birçok yönetmen şehri filmlerinde mekan olarak kullandı ancak sadece Fellini filmlerinde mekana mecazi bir anlam yükleyerek kullandı.
Çocukluğunda resme ilgi duymuştu. Din okullarında okuduğu dönem öğrencilik hayatının en zor dönemleriydi. Daha sonraki yıllarda sanatını da en çok etkileyen olgulardan biri olan sirkler, palyaçolar ve çadır tiyatroları çocukluk yıllarının tutkularıydı. Gençliği İtalya’da faşizmin en yüksek olduğu zamana rastlamıştı. Birçok meslekle uğraştı. Bunlar arasında polislik, gazetecilik ve çizgi roman ressamlığı da vardı.
nı sıra radyo şovları ve ünlü aktör Aldo Fabrizi için mini skeçler de yazıyordu. Arada karikatür niteliğinde karakalem çizimler de yapmaktaydı. Her ne kadar yönetmenliği ile üne kavuşsa da tanınmasını sağlayan ilk çalışması bir film afişiydi. Mussolini‘nin faşist rejimi sırasında avangard tarzını açık bir dille ortaya koyabiliryordu. İlk senaryolarını Alleanza Cinematografica Italiana‘da bulunduğu sürede yazmıştı. Bu şirkette çalışırken Roberto Rossellini ve Ingrid Bergman ile tanıştı. Daha sonra birçok Rossellini filminin senaryosunu yazdı. 1944 yılında Mussolini’nin düşüşünden sonra Roma’da çizimlerini satmak için bir dükkan açtı. Dükkanın adı “The Funny Face Shop” idi. İlham aldığı kaynak olarak hep Goethe‘yi gösterirdi. 1943 yılında oyuncu Giulietta Masina ile evlendi. Aynı oyuncu ile filmlerinde de çalıştı. Ama en çok tercih ettiği oyuncular arasında Marcello Mastroianni, Alberto Sordi ve Anita Ekberg bulunuyordu.
1950 yılına gelindiğinde ilk filmi “Luci Del Varieta“yı Alberto Lattuada ile birlikte yönetti. Filmin senaryosu kendine aitti. Ardından tek başına çektiği “Lo Sceicco Bianco“(1952) geldi. Başrolünde Alberto Sordi ve Brunella Bovo‘nun yer aldığı filmin senaryosunu ünlü yönetmen Michelangelo Antonioni ile beraber yazmıştı. Bu film ile tarzını ortaya koyan Fellini, çekimler sırasında daha sonra filmlerinin müziklerini yapacak Nino Rota ile tanıştı. Bu ikisinin de kariyeri için bir dönüm noktasıydı.
Bu filmin ardından “La Strada“(1954), “Il Bidone“(1955) ve “Le Notti di Cabiria“(1957) geldi. 1960 yılına gelindiğinde en çok yankı uyandıran filmi “La Dolce Vita“yı çekti. Başrollerinde Marcello Mastroianni ve Anita Ekberg’in yeraldığı filmde, genç bir gazetecinin zengin ve sosyetik insanlar arasında yaşadıkları anlatılmaktaydı. Yozlaşan sosyeteye ve entellektüel çevreye göndermeler içeren film ile dikkatleri üstüne topladı. Oscar’a 4 dalda aday olan film, tek bir ödül alabildi.
Ardından 1963 yılında “8½“, 1969‘da “Satyricon“, 1972‘de “Roma” ve 1973 yılında “Amarcord” geldi. “8½”da bir yönetmenin iç ve dış dünyasını harmanlayıp onun hayatına dair bir hikaye anlattı. “Satyricon” adlı filminde Roma İmparatorluğu’nun çöküş dönemine farklı bir açıdan yaklaştı. “Amarcord”da ise mizaha ağırlık vererek kendi çocukluğunu resmetti. Ardarda gelen bu başarılı filmler bir anda Fellini’nin ustalar arasına girmesine neden oldu.
Filmlerinin bir bütünün parçaları olduğunu söylüyordu ve bu bütün birleştirilince kendi hayatı ortaya çıkıyordu. Işık, mekan, insanlardan oluşan kusursuz dünyalar yaratma çabasında olduğunu belirtmiştir. Her ne kadar Güncel Gerçekçilik akımının içinde yer alsada daha sonra fantezi dünyaları ile ilgili filmler yapmayı tercih etmiştir. Filmleri üzerinde detaylı çalışmayı seven Fellini, filmin her aşamasını kendi yönetiyordu. Eğitim hayatı pek de iyi geçmemiş, liseyi “Amarcord” adlı filminin çekimleri sırasında dışarıdan bitirmişti.
1993 yılında Oscar Onur Ödülü‘nü aldıktan kısa bir süre sonra 31 Ekim 1993‘de kalp krizi sonucu hayata veda etti.
