19.yüzyılın en romantik ressamlarından biri olarak kabul edilen Caspar David Friedrich, on çocuktan altıncı olarak 1774’te Greifswald’da doğdu. Sabun üreticiliği yapan babası Adolf Gottlieb Friedrich, katı bir Lutheran inancı içindeydi ve evlatlarını da bu inanç ile yetiştirdi. Annesinin ve kardeşlerinin erken vefatı ile güç bir çocukluk yarıyılı geçirdi.
1790’da, Greifswald Üniversitesi’ndeki Johann Gottfried Quistorp ile sanat çalışmalarına başladı ve İsveçli profesör Thomas Thorild’deri edebiyat ve estetik üzerine dersler aldı. Thorild, modern İngiliz estetiği ile alakalı Friedrich’e, manevi “manevi göz” ile daha az ergonomik fiziksel “dış göz” arasında ayrım yapmasını öğretti. Friedrich, 1794’te Kopenhag Yüksekokulu’ne girdi. Christian August Lorentzen ve peyzaj ressamı Jens Juel gibi hocalar tarafından eğitimler aldı. Sturm und Drang hareketinden esinlenen ve tomurcuklanan eğitmenler, Romantik estetiğin hazin şiddeti ve etkileyici stili ile neo-bayağı formdan bırakma ile bırakmama arasındaki bir orta noktayı temsil ediyorlardı. Ruh her şeyden ehemmiyetliydi; Edda ve Ossian’ın İzlanda efsanesi ve İskandinav folkloru gibi kaynaklardan etkilenmişlerdi. Hünerli bir talebe olan Friedrich, çizim yapmaya başlamadan evvel, antik heykellerin, kalelerin kopyalarını yaparak yüksekokul eğitimine başladı. 17. asır Hollanda manzara resmiyle yakından ilgilendi.
1798’de Dresden’e kalıcı olarak yerleşti. Hindistan mürekkebi, suluboya ve sepya mürekkebi ile çoğunlukla natürel topografik yapıtlar çizdi. 1801’den başlayarak Baltık kıyılarına, Bohemya’ya, Riesen Dağları’na ve Harz Dağları’na seyahat ederek gördüklerinden esinlenerek yapıtlarına mevzu yaptı. Çoğunlukla kuzey Almanya‘nın manzaralarına yer veren tabloları, tabiatı yakından gözlemlemesine sabrederek, ormanları, tepeleri, limanları, sabah sislerini ve öbür ışık efektlerini tasvir ediyordu. Rügen’deki uçurumlar ve Dresden veya Elbe’nin etrafı gibi taslaklar ve manzaralar üzerine modellemeler yapıyordu. Çalışmalarını neredeyse tamamen mermi kalemle yaptı ve topografik bilgiler ilave etti. Friedrich’in olgunluğunun ince atmosferik tesirleri, bellekten oluşturuldu. Bu tesirler, en nihayetinde, ışığın, güneşin, ayın bulutların ve suların aydınlatılmasının, Baltık kıyılarına özgü optik fenomenlerin ve daha evvel hiç boyanmamış olanın tasviriyle alakalıydı.
İlk büyük resmi 1808’de sergilenen Gemäldegalerie Dresden’ olarakta öğrenilen Dağlardaki Haç’tır. Bir sanatçı olarak tanınması Weimar müsabakasında 1805 mükâfatı’ ile oldu. 1810’da Friedrich, Prusya Prensi ile Prensesi’nin iki yapıtını hoşlanıp almasından sonra Berlin Yüksekokulu’nin bir azası olarak seçildi.
21 Ocak 1818’de Friedrich, Caroline Bommer ile evlendi. Bommer; nazik, ağırbaşlı bir bayandı. Çiftin üç çocuğu oldu.
Friedrich, Romantik yarıyılın önde gelen ressamlarından olan Philipp Otto Runge ile tanıştı ve şair Goethe’nin hayranlığını kazandı.
1835 senesinin haziran ayında felç geçiren Friedrich, Teplitz’de dinlenmeye karar verdi. Bedeninin emin bir kısmı felçli olduğu için fotoğraf yapmaya devam etti lakin yalnızca suluboya ile çalışmalarını yaptı. Bu süreçte yaptığı yapıtlında vefat simgeleri ortaya çıktı. 1840 senesinin Mayıs ayında vefatından evvel, ikinci bir felç geçirdi ve muhtaçlık içine can verdi.
En ehemmiyetli yapıtları:
Watzmann Tepesi, Greifswald’da Meralar, Neubrandenburg’da Günbatımı, Eldana Kalıntıları Buz Denizinde Gemi, Riesengebirge’de Sabah, Dağdaki Haç, Kış, Sahilden Mehtap, Zirve, Rügen Adasının Kireç Kayalıkları
