Anatole France Biyografisi
1921 yılında Nobel Edebiyat Ödülü‘ne layık görüldü.
Anatole France, 16 Nisan 1844 tarihinde Fransa ’nın başşehri Paris ’te François Noël Thibault, Antoinette Gallas çiftinin oğlu olarak doğmuştur. Tam adı Anatole François Thibault ’dur. Babası bir kitapçı idi. Anatole France, yaşamının büyük bölümünü kitaplar arasında geçirdi. Okulda da sağlam bir hümanist kültürle yetişti ve yaşamını edebiyata adamaya karar verdi.
Edebiyatın her türünde eserler veren Anatole France, klasik geleneğin önde gelen temsilcileri arasında kabul edilir. Alaycı, şüpheci ve uygarca eleştiri yazılarıyla tanınmıştır.
Anatole France ’nin ilk şiirlerinde klasik gelenekteki Parnasizm izleri görülür. Pek özgün olmamakla birlikte bu şiirleri, toplumsal durumlara karşı alaycı bir tutum takınan duyarlı bir üslupçuyu ortaya koyar.
Anatole France‘ın çalkantılı bir özel yaşamı vardı. 1877 yılında Marie-Valerie Guerin de Sauville ile yaptığı evlilik, 1893 yılında boşanmayla sona erdi. 1888 yılında tanıştığı Madame Arman de Caillavet ile ilişkisi iki romanına esin kaynağı oldu. Eski Mısır’da geçen ve azizelik mertebesine yükselen bir kibar fahişeyi konu alan Thais (1890; Thais) ile o dönemin Floransa’sında geçen Le Lys rouge (1894; Kırmızı Zambak) adlı aşk öyküsü.
Anatole France ’nin Monsieur Bergeret a Paris (1901; Bay Bergeret Paris’te) adını taşıyan dördüncü cilt ise önceleri kendini siyasal mücadelelerden uzak tutan roman kahramanının Dreyfus Davası ’na katılmasını konu alır. Yapıt, bir salon düşünürü ve yaşamdan kopuk bir gözlemci olmaktan vazgeçerek Alfred Dreyfus‘ü tam anlamıyla desteklemeye karar veren Anatole France’ın kendi öyküsüdür.
1900 yılından sonra Anatole France, birçok yapıtında toplumsal konulardaki düşüncelerini yansıttı, ilk kısa öykülerinden biri olan ve kendisinin tiyatroya uyarladığı Crainquebille (1903) adlı üç perdelik komedi, küçük bir esnafın yaptığı haksızlıkları anlatırken, Anatole France’ı sonunda sosyalizmi benimsemeye götüren burjuva düşmanlığını da yansıtır.
Anatole France, yaşamının son dönemlerinde komünizme yakınlık duymaya başladı.
1921 yılında Nobel Edebiyat Ödülü‘ne layık görüldü.
Evlilikleri :
1.eşi: Valerie Guérin de Sauville (e. 1877–1893)
2.eşi: Emma Laprévotte (e. 1920–1924)
Anatole France, 12 Ekim 1924 tarihinde Tours, Fransa ’da 80 yaşında ölmüştür.
Eserleri :
Şiir :
1870 – La Mort d’un juste
1873 – Poèmes dorés
1876 – Les Noces corinthiennes
Roman ve düz yazı :
1879 – Jocaste et le chat maigre
1881 – Le Crime de Sylvestre Bonnard
1882 – Les Désirs de Jean Servien
1883 – Abeille, conte
1886 – Nos enfants, scènes de la ville et des champs
1889 – Balthazar
1890 – Thaïs, qui a fourni l’argument au Thaïs de Jules Massenet
1892 – L’Étui de nacre, recueil de contes
1892 – La Rôtisserie de la reine Pédauque
1893 – Les Opinions de Jérôme Coignard
1894 – Le Lys rouge , roman
1895 – Le Jardin d’Épicure ,
1895 – Le Puits de Sainte Claire
1896 – L’Histoire contemporaine : Autour d’un enseignant à l’université de Tourcoing, une tétralogie satirique de la société française sous la Troisième république
1897 – L’Orme du mail, (L’Histoire contemporaine, I)
1897 – Le Mannequin d’osier, (L’Histoire contemporaine, II)
1899 – L’Anneau d’améthyste, (L’Histoire contemporaine, III)
1901 – Monsieur Bergeret à Paris , (L’Histoire contemporaine, IV),
1900 – Clio
1902 – Le Procurateur de Judée
1903 – Histoires comiques
1905 – Sur la pierre blanche
1901 – L’Affaire Crainquebille
1908 – Penguenler Adası
1908 – Les Contes de Jacques Tournebroche
1909 – Les Sept Femmes de Barbe bleue et autres contes merveilleux
1912 – Tanrılar Susamışlardı
1914 – La Révolte des anges
1920 – Marguerite
1920 – Le Comte Morin
Anı :
1885 – Le Livre de mon ami
1899 – Pierre Nozière
1918 – Le Petit Pierre
1922 – La Vie en fleur
Tiyatro oyunları
1898 – Au petit bonheur, un acte
1903 – Crainquebille, pièce
1908 – La comédie de celui qui épousa une femme muette, deux actes
1928 – Le Mannequin d’osier, comédie
Edebiyat eleştirisi
1869 – Alfred de Vigny, étude
1888 – Le château de Vaux-le-Vicomte
1871- Le Parnasse contemporain (participation limitée : quelques poèmes)
1913 – Le Génie latin, recueil de préfaces
1915 – Sur la voie glorieuse
Diğer yazıları
1902 – Opinions sociales
1904 – Le parti noir
1906 – Vers les temps meilleurs, recueil de discours et lettres
– Trente ans de vie sociale
